Photo Sharing and Video Hosting at PhotobucketPhoto Sharing and Video Hosting at Photobucket Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket Photo Sharing and Video Hosting at Photobucket

Saturday, May 19, 2007

Flashback

Those innocent times of our lives together, playing session every break, the simple naughty things we does.Those are simple things but yet the most unforgettable times of our lives. A relationship that last for 12 yrs and counting. Imagine sa dami ng tao sa Tarlac eh tayo ung magkakasama at bless tayo na sa 10 natira eh solid parin ung identiting nasimulan natin.Marami man damating at umalis isa lang ang napatunayan ko we live our lives to its Fullest.

Ang daming nating pinagdaan nung elementary days natin.Ung mga kalokohang di natin alam kung paano natin nalampasan.Though at that time we're not that intact we manage to fix those petty childhood days of our lives. I can't forget ung sinabi ni ma'am mamaril,isa sa mga terror na teacher sa b.i. na napalambot namin sa aking ka-anghelan namin(ows),"this Batch is compose of talented and smart individual".I,myself can prove to you that it's true.Though we're the naughtiest batch, we have proven our worth at that early stage of our lives.

HIGHSCHOOL...Hanep,puta the biest.. hahaha dito namin napatunayan na destined kami together.Maraming bagong kakalase na hanep sa kaswakan sa pag-uugali meron kame. As time goes by we learn so many things about each and everyone that we continouesly love until now.From the coniest jokes, to simple mathematical Formula na pilit na binibigyan ng kakaibang kahulugan at sa mga lumalalang kalokohan na ginawa natin.

Still remember our first year,naku laman kami ng usapan sa faculty,ang sakit ng ulo si sir qui sa mga kalokohan na naririnig niya sa ibang co-teachers niya.example,suki ng kagaguhan namin si ma'am CALUB...(hahaha)mabibilang sa kamay kung ilang beses siya hindi muntik na naatake samin.pano naman kasi di kami nakikinig,parang may ibang mundo kaming ginagalawan.Kahit honor student join sa kalokohan.Remember c Robert minura c ma'am.tsk tsk tsk!grabe no? pero kay sir qui(adviser namin for 2 yrs) matino kami kasi math ang subject.Ito lang ang pinagmamalaki namin at that time na kahit anong mangyari di kami nangongopya. Ang intrams nang mga oras na iyon eh parang laro.

Second yr..wala lang walang ganong nangyari that time.Bagong klasmate si lian, cellito,rouzes,shiella.Hari nanaman ang mga veterans at makakaganti na ung last year transferees. Would you believe na pinagkaisahan namin si Cellito nung talumpati namin.Pano naman kasi kaaway siya ng buong batch kasi maarte daw siya.pano? after ng talumpati niya walang nag-clap ng hands for her piece naku katakot takot na sermon kay mam antalan(backer).No issue about ma'am CALUB kasi di siya nilagay sa amin pano sinumbong namin siya na nagtetext lang sa klase at wala single days na di kami na shashut-up o putang-ina sa kanya.haaay buhay!

THIRD year,bye sir qui(di na namin siya adviser).Adviser namin si ma'am sapdoy,ayos kaya na sa intrams. We enjoy our stay with her.She joins the kagaguhan at trip meron kami.We call her chief,hahaha still remember?Ang lalim ng pinagsamahan namin.Sa isang taon na you we fight those ups and downs of our life as a group.Thogh di na namin adviser si sir bogs still nakaantabay siya sa laban ng buhay namin.Can't forget those times na nagwowalk out si chief kasi ang tamad magpraktis ng mga boys for intrams tapos nag-aaway away pa pero nandun si sir bogs para ayusin at tapusin ang mga nasimulan na.He unite us as one at sqa pagdating ng competition buo tayong ipapakita sa lahat na ito kami. We thought everything is under control sa pag pasok ng Final year namin together.

FOURTH YEAR...The best sa lahat ng taon.Intact na kami as one!kahit anong baho ng isa alam namin.no worries behind kasi tanggap namin ang isa't isa.ang kaibahan nga lang wala ung mga taong inaasahan natin nandian to back us up.Lahat ng terror teacher wala na(huhuhu)anghel kami nung mga un pano naman kasi no dull moments pag sa klase namin noh.hay ang sarap ng life saamin.Sa panahon na ito namin napatunayan na kahit anong mangyari ISA kami.Saktan mo ang isa kalaban mo ang lahat.We felt bad kasi kala namin malalim ung pinagsamahan namin ni chief pero hindi pala.Dahil sa mga competition sa skul na buwag ung samahan namin.At sa dami-rami ng maninira saami siya pa.Alam niya ang Hiling hiling namin bago umalis sa B.I.,"ang magrepresent ng school sa cher mania".simple pero ang hirap abutin.We fight for our pride,dream as one,pray for everyone,love each one every day, prove our worth to them and manage to stand up though they drop us down.Piling mga tao ang naag-titiwalaan namin.Isa lingon mo lang may mali ka na.Ang hirap gumalaw at that time isabay mo pa na major subjects namin sila.Pinatunayan namin sa kahit gipitin nila kami kaya nain at kahit sa bandang huli napatunayan namin na tama si ma'am mamaril.Ginaipit man kami sa academics nakalusot parin.Wala silang masasabi kasi we made B.I proud at our time sa dmi ng gold na napanalo ni Wilson,Regina,Coy at ibang medals from our very own classmate.Walang sinabi ung mga ibang malalaking schools sa tarlac nung times namin.Intrams made our batch controversial, we have the best trainor but we lost our confidence sa dami ng pressure na binigay nila saamin. kasabay ng practice ung mga ibang competition at entrance test.we never had our time to practice as one.Pagod sa mga DEAD lines at requirements.one week before competition nararatel na kami.Isa-isa bumibigay na pero thanks sa mga boys na nag buboost ng morale ng lahat.mahigpit ang lahat pero lumaban kami at sa bandang Huli eh kami parin ang nakangiti.we manage to win and be the over-all champ.But the worst part is they never recognize those achievements we had(first time in history).lupit noh?at sad to say we never experience to represent our school sa cheer mania(YES WE GRADUATE WITHOUT EXPERIENCING THOSE THINGS)sad noh?Pero all out smile parin kami nung graduation,kahit di natapos ang pagpapahirap samin after intrams we STAND tall,wave our goodbyes with honor and shout our one Big fight with pride(our favorite line came from a big university that inspire us...Ateneo) thanks guys for shedding those tears with us.i love you all.

One year after here we are though we have different life but still we communicate.Seldom say hello and never had those things used to be but still we laugh to those things we used to laugh,call each one like the way we do.thanks for staying cause i believe we're destined as One..thanks for those wonderful days we shared together.

No comments: