and hirap mo kasing ma-reach

And lungkot lang isipin na may mga bagay tayong ang hirap abutin. mga taong parang hindi kayang lumingon kahit saglit. mga pangarap na tipong hindi kailan man bagay na mapasayo. It just hurt!(i mean it when i say i hurts). Siguro nga unpredictable ako, minsan napakatransparent minsan nadadaan sa galing ng pagdadala. This is life. depende lang yan sa situation. lahat ng may hangganan kahit gano kapa kagaling magdala ng problema, may oras din na bibigay ka. hindi naman tayo super-man eh(sana na lang di ba?) anong mas madaling gawin para mabawasan yung sakit? umiyak? hay naku nakakapagod lang, siguro nga kailangan ko na lang ngitiin, lilipas din naman ang araw. whether i like it or not, magpapatuloy ang buhay. hindi naman hihinto ang paggalaw ng orasan para hintayin ako maging handa. sino ba naman ako para magfreeze lahat at hintayin ang time na handa na ako.

i wish i'm more than me. yung kaya mong lingunin balang araw. ang hirap kasi kung ganito lang ako. simple, mababaw at kontento, napaka-plain ko lang para tapunan ng tingin. mahabang buntong hininga ang nagagawa ko pag nakita kita. i admire you alot 'cause you're more of a prince charming. prince charming na nag-eexist lang sa mundo naming ordinaryo sa panaginip. in love? dah? ano ako loka-loka. siguro nafrustrate lang ako kasi walang way to know you, i mean talk to you.

lahat ng bagay sa bhay ng tao mahirap. kaya masaya ako na kahit sa simpleng halakhak ko lang napapasaya ko ang mga taong pinahahalagahan ko. di man sila VIP sa mundong ito, at least VIP sila sa puso ko. depress ako, walang kokontra! malamin nga siguro ang kahulugan kung bakit nag-eexist ka sa mundong ito. ang paghukay ng kahulugan natin ay katumbas ng pagtanggap ng pagkatalo at pag-amin ng kahinaan. i hat myself pag i felt i'm too little, kasi parang balewala yung mga panahon na namotivate ko yung sarili ko ng worth it ako sa position ko right now. I love everything about my life but contentment doesn't stop there. May mga times lang talaga sa buhay na hindi mo makukuha lahat. Maybe i'm menat to be like this, plain and simple. i hate this feeling! kaasar.

fine, depress ako kasi parang konti na nga lang, hindi pa lahat nagcoconnect. matatapos din lahat ito, i believe in HIM. May tiwala siya(GOD) saakin kaya i have no choice but accept the idea na pagkatiwalaan ko ung sarili ko sa lahat ng meron ako ngayon. The least thing i could do is thank him, learn from everything and love my life.

*ang hirap mo kasing maabot. siguro, you'll just remain to be my most unforgettable dream.