nakakasawa ng mabuhay

here i am again, gosh, nothing new! everything is so plain, so dull. ang boring talaga ng buhay ko, wala man lang bago. lugar lang ang nagbago pero my role? as usual, the bookish school girl na walang alam gawin kundi imeet ang deadline ng assessment. kamusta naman ako right? English lang ang salita pero lahat ng kung ano ako sa pinas ganun pa rin. hay, what if i die? is someone shed a tears on my coffin? is someone gonna miss me? is someone grieve about my lose? well i doubt. Wala naman may pakialam saakin. meron nga bang nagmahal? siguro kahit kaunti naman meron, kung wala nga kawawa naman ako diba?

i wish i can drag the time. yung tipong june 2011 na, gragrad na ako at magtratrabaho pagkatapos magkakapera na ako. ang tanong, do i want to come back to philippines? the answer is OF COURSE the only doubt is will someone come with me going back or i'll fly back with no life as usual. hay, ang buhay nga naman ni jay, walang kakulay kulay. Kaya nga sabi ng editor, wala raw romance it's as same as saying walang thrill ang buhay ko na sobrang boring. nakakapagod na. sana lamunin na lang ako ng lupa para mawala na ako.

anong gagawin ko? iiyak! waaah nakakapagod na yun, masakit lang sa puso. sana kaya ko tumakbo ng mabilis, yung hindi na humihinto para makalimutan ko lahat ng masakit at malungkot na bagay sa buhay ko. i wish it's just as simple that :( :( :( :(