Can't i just have both?
*Ito ang naggagawa ng mag-isa lang sa bahay at walang magawa.
Pilit kong iniintindi ang mga bagay na nangyayari sakin na i think unfair. Pag masaya ako limitado ung tagal nung Happiness na yon compare sa mga times na i felt empty. For nearly 18 years(di dahil nagrereklamo ako ha) pero i can say naging mapagbigay naman ako sa lahat ng nakakasalubong ko sa pag stay ko sa world pero bakit parang Empty ung feeling ko. i may not be perfect but atleast naging Good naman ako,sa mata ng nakakaunawa at nakakaintindi ng mga kamalian ko. I felt something is missing o i just felt i'm empty?
OO na NBSB ako, i once find love palpak pa. Malas no. After 4 yrs. naging understanding ako sa friendship na di ko mabitawan. Nandun lang ako, di niya pansin kapag masaya pero sa mga times na down siya who's there to say things will be okay? I kept crying sa mga pag-iignore niya at pagiging numb niya. Naglakas loob na nga akong i-admit sakaniya and still he choose not to put walls dun sa friendship namin which i appreciate pero parang wala lang. Once in my life na - ask ko pa ung loyalty ng mga friends ko na hindi umiwan saakin sa mga times na down na down ako. 4 na taon un, pero eto ako still empty.
Bless ako sa maraming bagay like Family, freinds, needs and i thank god for sharing those blessed moments with me. Masarap ung feeling na buo ka as individual person. Pero gaya nang sabi ni Lian, kahit gaano itago ng isang single mahahalata't mahahalata parin. Some girls say i'd rather be hurt than not experiencing the love of a guy.
Complicated pero we still wish to be on that one spot of our life na parang we forgot those empty days ng life mo.Kahit sino humihingi ng alaga. Napapagod din ako't minsan gumigive-up pero i still choose to go and take a step. Nasaktan man ako nung taong tinuring kong kaibigan at kapatid i still choose to fall in love once again. I just keep on reminding myself na lahat ng tao may inilaan si god na magtake care sayo. Aminado ako di ako maganda gaya ng iba, sopistikada tulad nila pero gaya din nila marunong akong magmahal. Di ako girly na mahilig sa pink o lipstick, di ko type ang party o kaya gumala tulad ng iba. I'm different. Simple lang naman akong tao pero malalim kung mag-isip at mataas kung mangarap. Pride? not that so pero kung alam kong nasa position ako to grab that pride why not. Game ako sa mga bagay na kaya ko. I value the trust my parents gave to me and their the most important creature na dapat isaalang-alang before going into something. Love stay and go. Walang permanente sa mundong ito. Bukas nandiyan maya-maya lang nakalimutan ka na. If god ask me to choose between feeling half empty but have those wonderful things an individual creature should have than filled with love of someone pero less naman ung mga bagay na dapat meron ang isang tao: God, i'd rather be in safe zone than be inlove not having those things i used to have and enjoy. Mahal ko kung ano meron ang life ko ngayon. If i was destined to love but not having someone to be with i'll accept it if not then i'll just go on.
No comments:
Post a Comment