TUESDAY(JANUARY 29, 2008)
Hidden disappointment
Kept asking my why’s
But answers seem too far
I keep praying ‘HOPE’ stays
Alone : c Answers to questions are hard to find. I thought life itself is HARD but I’m wrong. Only people choose hard, only I make things look wrong. I once said I’m CINDERELLA without knowing who she really is. Prince charming… funny remembering how I define ‘life’ back then. Innocent yet there are points I just realize now. Kids do know life’s challenges; kids are too excited to learn how come growing up seems to be a night mare.
I’m afraid to feel alone, insecure and unworthy. Life now is like looking back yesterday and trying to move on at the present day. Life indeed is a cycle; you’re criticize by others and understand by your family. Wrongs are always wrong, no one disagree with that fact but wrongs have its right reason of existence. Life is a world tour wherein you choose between famous landmark or simple paradise. Our life is a history… One day it will be written and becomes a book, can I view my own summary? ‘Ang sarap maging bata’, ‘Ang sarap ng buhay estudyante’ One day I’m going to miss those times and I’ll definitely remember this day I write. Growing up is like changing clothes and choosing things. It’s risky, unpredictable and never been so sure. Nothing in this world are sure I do believe.
Minsan kailangan kong mapag-isa
Isipin ang bukas nang di alam kung sinong kasama
Balikan ang nakaraan nang parang kahapon lang
At ipagpatuloy ang buhay nang puno ng pag-asa
I can’t get things back but I still can correct what’s wrong. God wants best for me and for everyone. Being loved by everyone was proven to be one of the healing medicines. I choose who I am right now; no one was given the right to question me for being me. I’m not perfect, never been right and definitely not someone. I’m just me: simple yet confuse. What’s next after this?
Isipin ko mang ako’y malakas
Tao nga lang ako na pipili
Nang kung ano ako pagdating ng bukas
At saan ako pagkatapos ng pagpili
Ayokong isipin ako’y mahina
Ngunit walang magawa kundi umasa
Sana’y ako’y isang higit pa sa ako
Na sa pagdaan ng panaho’y mawawalan ng taong mahal ko
Mag-isa kong aalamin
Ang bahagi ng pagkatao ko
Di kalian man matatanggap
Kung ‘di ako magpapaka-ako
‘di ang katalinuhan ang sukatan ng pagkatao
O ‘di kaya’y saang lugar na ang iyong narrating
Sapat nang ika’y natutong kumilala
At magpatawad sa mga taong minsan kang nasaktan
Walang perpektong mundo para sa tulad ko
Di hadlang ang pagbabago at handa sa pagbabago
Simpleng bukas kasama ang simpleng pangarap
Na sa huli tayo’y magkakasama ng mapayapa
Ayokong isipin ang katapusan
Di dahil takot akong lumisan
Kundi dahil alam kong kinabukasan
May sagot sa aking mga katanungan
No comments:
Post a Comment