pretending is a bit better

Leaving those reality thing and pretend to be like those happy girl can help. I need to be a good actress for me to convince not others but myself. Things do change so i must. I hate myself whenever i felt i'm not happy. Happy in a sense that i felt totally uncontended though i'm satisfied. Something is missing, still i don't see the answer. I miss the old me, who knows her self more than others. I find myself a new born person searching for such identity. God, i'm lost in my own search. I'm close to kicking every piece of me. I hate this feeling.

People come and go, some means others are for memories. They all mean in terms of completing the pieces i missed. I can't laugh and cry without passing through their roles in my ride. I become appreciative yet very conscious. I miss others though i'm happy with every bit i have.

Masasaktan, malulungkot,magtatanong, matatawa ako sa mga bagay na napagdaanan ko. Nalaman kong di madaling sumaya. Di nangangailangan nang matagal na pagsasama para makakilala. Anong rason ng pagbigay ng pangalawang pagkakataon kung minsan ka ng niloko sa maling dahilan. I don't get the point of loving again when things are not well processed. I continue to learn after pain, search when i'm lost and stand for my mistakes. Kailan ako mapapagod? The only way to stop is to give up. Am i ready?

If one day i decide to stop, when things don't go the way i wanted it to be, will god tap my back to say 'go on, nothing to worry'? I try to be stronger but i felt lesser. I want to continue but one part of me wants to give up. I hate goodbyes yet everyone does. I'm not brave if it's the reason for being into my fears.

Walang madali sa buhay ng tao. Takot ako sa maraming surpresa meron ang mundo. Ayoko pang umiyak pagkatapos ay magpapatuloy nang parang walang nangyari. Di ako handa tumawa sa panandaliang pagkakataon. Pagod na akong managinip na parang lahat madali. Di ako isang prinsesa, o di kaya'y kabilang sa hanay ng kilalang personalidad, isa akong ordinaryong taong libre mangarap kung ano ako bukas. Simpleng taong nakapaloob sa mundong puno ng surpresa. Kabilang ako sa mga taong walang sawang lumalaban at naghahanap ng matibay na rason para magpatuloy. Isa akong katulad mong nasasaktan ngunit patuloy na nabubuhay.

Masarap sigurong panoorin ang buhay mo kung alam mong may masayang katapusan. Ang hirap naman kasing umasa at sa bandang huli’y masasaktan ka lang. Takot ako sa lahat nang meron ang mundo. Buwag ako alam ko, pero matapang pa rin akong nabubuhay nang walang kasiguraduhan. Alam kong mahirap magpatuloy, pero kailangan. Minsan kailangan kong ipikit ang mga mata ko para huminto ang mundong walang kasing gulo. Ipipikit ko ang mga mata ko at sisikaping magbingibingihan para kalimutan ang masaktan. Luluha na lang ako katapos iwanan ang mundo na parang walang nangyari. Pelikula ang buhay natin na puno ng drama’t katatawanan pero mas makulay ang buhay natin sa kadahilanang di natin alam kung kailan ang WAKAS.